geloof of overtuiging dat de mens vrijwel zonder eten en drinken kan leven en zich
alleen hoeft te voeden met zogeheten prana, dat staat voor levensadem of levensenergie; ook: stroming of beweging van ademhalisten,
mensen die dit geloof aanhangen; breatharianisme
[Overtuiging of levensbeschouwing]
gaat ervan uit dat de mens zich kan voeden met prana 'levensadem; levensenergie' en nauwelijks eten en drinken nodig heeft
[Waardering]
wordt vaak negatief gewaardeerd omdat de uitgangspunten van deze stroming en overtuiging
wetenschappelijk ongefundeerd zouden zijn
In de meeste godsdiensten komt een vorm van vasten voor. Maar bij ademhalisme slaat
de gedachte dat minder eten en drinken goed is, door in de overtuiging dat helemaal
niet meer eten en drinken nog beter is. Het zou niet de eerste keer zijn dat er een
dode bij valt. Ten minste vier ademhalisten zijn de afgelopen twintig jaar overleden:
twee Australische vrouwen, een Duitse man en een Zwitserse vrouw.
Er zijn twee 'bijbels' van het ademhalisme waardoor ademhalisten zich laten inspireren.
De eerste is van een Amerikaan, Wiley Brooks, die zijn gedachtengoed vanaf eind jaren
zeventig verspreidt, de hoogtijdagen van de New Age-beweging. Hij gelooft dat voedsel
ons lichaam vergiftigt: "Als voedsel zo goed voor je is, hoe komt het dan dat het
lichaam blijft proberen om ervan af te komen?" In de jaren negentig volgde het boek
van de Australische Ellen Greve, een voormalig financieel adviseur, die zich 'Jasmuheen'
noemt.
Iemand beweerde dat je maanden kunt leven op slechts een kop thee. Het ademhalisme
kan als een radicaal geloof worden omarmd en als een dogma verabsoluteerd. Als het
om een praktijk van vasten gaat, zou je daar nog een kritische knipoog in kunnen zien
naar een eetpatroon van teveel en te vet eten. Een periode van vasten zuivert en maakt
ruimte voor immateriële waarden zoals liefde. Maar nu gaat het om de bewering dat
je zowat geen voedsel en drinken nodig hebt en genoeg hebt aan de levenskracht van
de lucht en de zon.
Het is een vaststaand feit dat mensen voedsel en water nodig hebben om te kunnen overleven,
maar het ademhalisme lijkt hier een ander interessante perspectief op te hebben.
Madonna heeft het ademhalisme een tijdje beoefend, zij zag het als een dieet.
