Van Egmond wil voorkomen dat politiek voortdurend heen en weer gaat tussen bijvoorbeeld
links en rechts [...]. Daarom pleit Van Egmond tegen meerderheidscoalities [...].
Hij pleit voor een afspiegelingskabinet waarin alle partijen naar rato van het aantal
zetels in de Tweede Kamer zijn vertegenwoordigd.
De sleutelvraag in een democratie moet zijn: hoe zorg je dat alle burgers meedoen
in parlement en kabinet [...]. Maar een meerderheidskabinet wordt niet gedwongen te
luisteren naar de burgers en de Tweede Kamer. Een minderheidskabinet moet wel luisteren,
maar ook dan geef je aan een paar coalitiepartijen onevenredig veel regeerruimte.
Een coalitie van CDA, PvdA, SP bijvoorbeeld, en/of met de CU, rechts, paars, zelfs
een brede coalitie en minderheidskabinetten? Je vertegenwoordigt niet alle burgers
en partijen [...]. Een alle-partijen-kabinet, een regenboogcoalitie, een afspiegelingskabinet,
is gewoon verplicht samen te werken, want niet-samenwerken veroorzaakt verdeeldheid
en stagnatie.
Blocher boekte in oktober een grote verkiezingszege, die hij verzilverd wilde zien
middels een extra kabinetszetel, ten koste van de socialisten. De Socialistische Partij
had aangekondigd uit de regering te stappen als de SVP een tweede ministerspost zou
krijgen. Dat zou een einde hebben betekend van de 'gouden formule' in Zwitserland;
sinds 1959 wordt het land geregeerd door een afspiegelingskabinet, waarin alle grote
partijen met een vast aantal ministersposten zijn vertegenwoordigd. De SVP heeft één
van de zeven posten.
