Zijn wij ook post peak of daarheen op weg? De beschikbare gegevens geven aanleiding
tot optimisme. „De Nederlandse grondstofvoetafdruk is gedaald van 11,2 ton per inwoner
naar 8,1 ton per inwoner tussen 2010 en 2016", berichtte het Centraal Bureau voor
de Statistiek (CBS). Vooral de consumptie van niet-metaal mineralen nam af, maar die
van metalen, biomassa en fossiele energiedragers laten ook een daling zien. Het kale
feit is al hoopgevend, maar nog niet spectaculair. Dat wordt het pas als we de groeicijfers
over dezelfde periode erbij pakken.
Zoals aangekondigd in de Kamerbrief over de contouren van het Nationaal Plan Energiesysteem
2050 (NPE)24 is duurzaamheid één van de leidende publieke belangen waaraan de keuzes
m.b.t. de inrichting van het energiesysteem getoetst worden. Hierbij wordt uitgegaan
van een brede interpretatie van het begrip duurzaamheid en de impact op de nationale
grondstof voetafdruk maakt hier dus ook onderdeel van uit. Dit betekent dat we kijken
naar het zoveel mogelijk beperken van de energievraag vanwege de impact op de grondstofvoetafdruk
én naar de impact van circulariteit op het energiesysteem.
De Nederlandse grondstofvoetafdruk (rmc, raw material consumption) is gedaald van
11,2 ton per inwoner naar 8,1 ton per inwoner tussen 2010 en 2016. Dit komt neer op
een daling van ruim 27 procent.
