als oppervlakkig beschouwde vorm van boeddhisme waarbij mensen niets of weinig weten
van de beginselen van het boeddhisme zelf, maar zich vooral richten op 'het uiterlijke
vertoon' dat bij de levensbeschouwing hoort, wat zich vooral uit in het kopen van
Boeddhabeelden bij bijvoorbeeld Intratuin
Maar voordat hij zich rijk rekent en zich als geestelijk leider van een veel grotere
schare dan de Tibetanen opwerpt, kan hij beter eerst het geestelijk gehalte van dit
Intratuinboeddhisme peilen. Aan de basis van dit polderboeddhisme ligt geestelijke
dwaling en onnozelheid, dat is zeker, maar ook je reinste ik-gerichtheid en een ongekende
vrijheidsdrang. Boeddhisme naar Hollandse snit is toch vooral een emotie, een feelgoodbedwelming
die meer weg heeft van het aansteken van een wenskaarsje –of beter: een wierookstokje–
dan dat er sprake is van openbaringsgeloof dat hout snijdt en mensen tot gehoorzaamheid
en navolging roept.
Intratuin-boeddhisme is volgens mij ondertussen een van de grootste religies van het
land.
Er zijn zelfs christenen die een levensgroot Boedda-beeld in huis/tuin hebben staan.
Wel, als zij dat decoratief vinden, prima. Persoonlijk vind ik het een vies mannetje
om te zien. De opmars van het Intratuin-boeddhisme, Kitty.
