Het grote voordeel van nudgen boven verbieden is dat alle opties mogelijk blijven.
In tegenstelling tot bijvoorbeeld roken, kun je van voedingsmiddelen zelden zeggen
dat het consumeren zonder meer ongezond is. Een lekker stuk taart kan prima passen
in een gevarieerd en verantwoord eetpatroon. Een algemeen verbod doet geen recht aan
het adagium dat het de overdaad is die schaadt. Bovendien tast verbieden in grote
mate de keuzevrijheid aan. Bij nudgen is weliswaar ook sprake van beïnvloeding van
de keuze, maar uiteindelijk kan iemand hier bewust van afwijken. Nudgen is dus veel
minder schadelijk voor de autonomie van mensen dan verbieden.
Wie nudget, moet wel zijn hersens blijven gebruiken. We nudgen er al jaren lustig
op los. Er is sprake van een ware hype. Termen als automatisch gedrag en geen aandacht
nodig liggen in ieders mond bestorven. Wie nog rept van gepland gedrag wordt bijna
uitgelachen: 'ha ha, dat lijkt wel de good old Theory of Planned Behavior', werd schrijver
dezes in een bespreking over een campagnestrategie honend meegedeeld.
Je hebt ze vast wel eens gezien en bent waarschijnlijk ook zelf wel eens genudged.
Een 'nudge' is namelijk pas een nudge als het je onbewust en vanuit het positieve
een handeling laat uitvoeren. Dus niet werken met straf of dwang, maar juist mensen
gedrag laten aanpassen omdat het leuker of makkelijker is - zonder dat ze per se in
de gaten hebben dat ze gestuurd worden. Bijvoorbeeld met als doel een gezondere leefstijl
te bevorderen. Daarom is een verbod op hamburgers geen nudge, maar fruit op ooghoogte
leggen om het eten daarvan te bevorderen wél.
"Je kunt iemand nudgen door die beste of gezondste optie, ook de makkelijkste te maken.
Of je kunt de gezondste of beste optie presenteren als de norm om hiermee een bepaald
stigma weg te halen. Door bijvoorbeeld te zeggen dat 50 procent van de mensen twee
keer per week een salade eet, kun je mensen stimuleren om dat ook te doen. Bij nudging
zorg je ervoor dat de goede keuze ook de makkelijke keuze wordt."
