gevoel dat de vrees dat er iets niet pluis is ongegrond is; gevoel dat alles in orde
is en er geen reden tot ongerustheid is
Het woord wordt vaak in een medische context gebruikt. Het is gebaseerd op het tegengestelde
woord nietpluisgevoel, waarbij niet is weggelaten; normaal gesproken wordt het bijvoeglijk naamwoord pluis alleen in combinatie met niet gebruikt.
Een pluisgevoel…
is een gevoel
[Eigenschap of hoedanigheid algemeen]
is een gevoel dat alles in orde is en er geen reden tot ongerustheid is
[Betrokkene]
is een gevoel dat artsen bv. kunnen hebben ten aanzien van de gezondheid van een patiënt
Veertien is een verrassende leeftijd. Het ene moment weet je niet beter of ze zitten
vastgekleefd aan de stoel voor de computer, het andere moment zijn ze gewoonweg verdwenen.
Waar is hij? Gebeld, maar na vier pogingen niet verdergekomen dan de antwoordapparaten
van volkomen onbekende mensen die, wie weet, allang liggen te slapen. Er is altijd
nog het pluisgevoel en dat zegt dat hij morgen gewoon voor de deur staat en naar binnen
zal sloffen.
Twee verpleegkundigen handelden onprofessioneel en laakbaar: ze gingen af op hun 'pluisgevoel',
vergaten Dolmatov 'uit te vragen' en belden toch maar niet de dokter. Desinteresse,
passiviteit, elkaar niet informeren, veronderstellen dat het wel goed zat, denken
dat een ander verantwoordelijk was, protocollen negeren, wettelijke regels overtreden,
formulieren fout invullen.
Een arts heeft een pluisgevoel als hij aanvoelt dat de klachten van een patiënt niet
ernstig zijn, ook al is die patiënt zelf ongerust. Het nietpluisgevoel duikt op als
een arts een onbestemd gevoel heeft over een mogelijk ongunstige afloop bij een patiënt.
De meeste huisartsen waren vertrouwd met het begrip 'pluis/niet-pluis'. Het speelde
een substantiële rol in de dagelijkse praktijk. Het 'pluis'-gevoel betekende dat een
huisarts zich zeker voelde over aanpak en prognose, ook al was de diagnose niet altijd
duidelijk. Een 'niet-pluis'-gevoel hield in dat een huisarts het gevoel had dat er
iets niet klopte met de patiënt, ook al ontbraken objectieve aanwijzingen.
