Polyester is van alle synthetische textielvezels het makkelijkst te recyclen, maar
dan nog komen er flinke uitdagingen bij kijken - er is een reden dat modemerken liever
voor flessen kiezen. Polyester uit textiel is vaak vervuild met kleurstoffen, mengvezels
laten zich moeilijk scheiden en in veel gevallen is de samenstelling van textiel überhaupt
niet bekend, omdat waslabels ontbreken of tekortschieten. In de toekomst kan Kunst
daarbij worden geholpen door overheidsmaatregelen. Zo wil de EU een productpaspoort
voor kleding introduceren: aan elk item wordt dan een dataset gekoppeld waarin de
herkomst en samenstelling van het product te vinden zijn. Maar dat paspoort laat mogelijk
nog een paar jaar op zich wachten.
De Europese Commissie berekende dat de batterijproductie door elektrificatie van onze
auto's, huizen en de bedrijfswereld in 2030 bijna twintig keer zo groot zal zijn.
De invoering van het productpaspoort voor elke batterij - dat de verwachte levensduur,
de inhoud en herkomst van de materialen, info over de duurzaamheid en de wijze van
recyclage aangeeft - moet het makkelijker maken om de batterij te vervangen.
Het doel van de 'ecodesignwet' is om tal van producten beter herstelbaar, herbruikbaar
en recycleerbaar te maken. Een productpaspoort en een verbod op vernietiging van ongebruikte
goederen zijn daarbij de sleutelmaatregelen. Wat is een digitaal productpaspoort?
De consument is daar al enigszins vertrouwd mee: het energielabel op koelkasten en
wasmachines geeft een indicatie van hun duurzaamheid. Dat label (of productpaspoort)
heeft een enorme impact gehad op het energiezuiniger maken van die toestellen. Het
Europees Parlement en de EU-lidstaten hebben nu een akkoord om het digitaal paspoort
breder uit te rollen en te verdiepen in inhoud. Vooreerst zullen zowat alle producten
op de Europese markt over zo'n paspoort moeten beschikken: van autobanden en staal
over wastabletten en cosmetica tot smartphones.
