kind dat buiten mag spelen en rondlopen zonder dat daar continu een volwassene bij
is; kind dat buiten mag rondscharrelen om zich te vermaken
Een scharrelkind…
is een kind; is een persoon
[Toepassingsgebied of bereik]
is een kind dat buiten mag spelen en rondlopen zonder dat daar continu een volwassene
bij is; is een kind dat buiten mag rondscharrelen om zich te vermaken
We hebben iedere minuut van het opgroeien van Warre meegemaakt… z'n eerste stapjes,
z'n eerste woordjes… We zagen hem veranderen van een 'bang en wereldvreemd' wezentje
naar een ontdekkend en avontuurlijk 'scharrelkind'.
In 2007 werd ik getroffen door een artikel over "Scharrelkinderen". Daarin werd opgemerkt
dat de kinderen van deze tijd weinig ruimte en gelegenheid hebben om lekker buiten
te kunnen scharrelen. Speeltuintjes zijn ingericht met wipkippen en glijbanen met
als ondergrond rubbertegels. Kinderen ervaren de natuur niet meer en krijgen niet
de kans om hun eigen talenten te ontdekken. Als kinderen wel eens in een park komen
mogen ze veel niet, klimmen in bomen, bloemen plukken, hutten bouwen of een dammetje
in de sloot maken. In de natuurspeeltuin kan dit allemaal wel en daarom is een dergelijke
speelplaats heel belangrijk voor de ontwikkeling van kinderen.
Hoe belangrijk contact met de natuur is voor opgroeiende kinderen beschrijft de Amerikaanse
journalist en schrijver Richard Louv in zijn bestseller 'Last child in the woods,
saving our children from nature-deficit disorder' (Het laatste kind in het bos - hoe
we onze kinderen behoeden voor een natuurtekort). Daarin waarschuwt hij voor de teloorgang
van het scharrelkind, het kind dat na school vrij buiten speelt tot het donker wordt.
Er zijn nog steeds maar weinig scharrelkinderen. Maar die zijn straks zijn wel de
baas, voorspelt een bezoeker van de Facebook-pagina van de Meitivs: "Als ze groot
zijn, maken ze gehakt van de helikopterkinderen, want die kunnen dan niks zonder instructies
van mamma."
