De kracht zit in de herhaling. Dit motto lijkt de schrijver op het lijf geschreven.
Want er kan eindeloos gevarieerd worden op het thema voetafdruk. Denk eens aan de
vakantievoetafdruk, de mondiale, de gemeentelijke of aan de voedselvoetafdruk en vergeet
de waterafdruk niet. U zult versteld staan. De club van Rome en het Wereld Natuur
Fonds zijn warme pleitbezorgers van de ecological footprint, omdat die zo'n leerzame
methode is voor bevlogen schooljeugd, bedrijven en bestuurders.
Overigens zijn het wel de inkopers van de supermarkten, een handjevol, die voor 17,5
miljoen Nederlanders het gros van het aanbod bepalen. Onmiskenbaar is dat de voedselvoetafdruk
van de Nederlandse consument over alle grenzen heen gaat. In meerdere opzichten. Het
Planbureau voor de Leefomgeving schreef: Nederland heeft minder dan 2 miljoen hectare
landbouwgrond, terwijl we 3 miljoen hectare nodig hebben voor wat we eten. Van de
landbouwgrond die voor Nederlandse voedselproductie wordt gebruikt, ligt driekwart
in het buitenland. Van al het land dat nodig is voor onze consumptie – ook meubels
en kleren – is voedsel goed voor 40 procent.
Ongeveer een derde van onze ecologische voetafdruk is toe te schrijven aan voeding.
Onze voedselvoetafdruk is het resultaat van verschillende factoren: niet alleen waar
ons eten vandaan komt, hoe het verpakt wordt en hoe we ons verplaatsen om boodschappen
te doen is hierbij van belang, maar ook en vooral: welke voedingsproducten we precies
eten.
