paradoxale vorm van feminisme die vrouwen oproept zichzelf te zijn en ze tegelijk
aanmoedigt luxe (kleding-)artikelen te kopen die bij een bepaald, meestal vrij stereotiep,
beeld van de vrouw passen
Kleerhangerfeminisme…
is feminisme
[Onstoffelijke inhoud]
is een vorm van feminisme dat sterk op uiterlijk is gericht en waarin vrouwen vooral
worden aangemoedigd bepaalde luxe (kleding-)artikelen te kopen die bij een bepaald,
meestal vrij stereotiep, beeld van de vrouw passen
In het filmverhaal 'leert' Barbie dat ze niet perfect hoeft te zijn. Je zou zeggen:
een mooie les voor jonge meisjes, maar niets is minder waar. De film vertegenwoordigt
dezelfde paradox die al jaren de westerse populaire cultuur domineert. Muziek, films,
series, ze roepen allemaal hetzelfde: wees jezelf! Je bent het waard! Wees trots op
wie je bent! Hoe je er ook uitziet! Jij telt! Leuzen die prachtig klinken, maar giftig
zijn omdat ze gepaard gaan met tegengestelde signalen: koop deze zomer roze kleding!
Wees ook zo slank als Barbie (of gespierd als Ken)! Ambieer een luxeleven! De film
zadelt zijn kijkers op met diezelfde toxische verstrengeling: integer bedoeld commentaar
op de maatschappelijke positie van de vrouw wordt afgewisseld met de promotie van
een roze Barbiejumpsuit die je (exclusief!) in elke Zara kunt kopen. De parodie wordt
een paradox die in zijn onmogelijkheid verstoken blijft van betekenis. Kleerhangerfeminisme.
Net zo gekunsteld en hol als de pop.
