"Wat ik fijn vind aan polyamorie is dat bepaalde verwachtingen die typisch zijn voor
monogamie er niet zijn. Polyamoreuze relaties werken meer vanuit behoeften dan vanuit
verwachtingen. Als ik en mijn partner elkaar drie weken niet zien is dat helemaal
niet erg. Dan betekent dat gewoon dat we er beide even geen behoefte aan hadden. Ook
komen de typisch monogaamse 'sleurproblemen' minder snel voor in polyamoreuze relaties."
Misschien heb je samen met je partner de eerste stapjes op het aanlokkelijke polypad
gezet en merk je gaandeweg hoe glibberig dat is. Uitglijden is zo gebeurd, onzekerheid
is troef. [...] Of misschien ben je alleen en je komt een geweldige vent tegen. Getrouwd,
balen misschien, maar gelukkig wel polyamoreus. Dus dat biedt perspectief! De vlam
slaat in de pan. Je wilt natuurlijk zoveel mogelijk bij hem zijn, zoveel mogelijk
zijn leven delen.
Recent onderzoek suggereert dat het aantal mensen dat zich identificeert als polyamoreus
langzaam stijgt in Nederland en andere westerse landen: in 2017 was dat 0,7 procent
van de bevolking, oftewel zo'n 75.000 Nederlanders, drie jaar later was dat 0,8 procent.
De interesse in polyamorie stijgt sneller.
Ik heb een driepersoonhuishouden en een enorme afdruk omdat ik een van de leden van
de huishouden zelf gebaard heb, maar een polyamoreus huishouden van drie mensen veel
lager omdat ze niet elkaars moeder zijn?
Jaloezie verandert [...] in'jalief': de ander ook meerdere liefdesrelaties gunnen.
Minpuntje: de praktijk blijkt vaak weerbarstig, vooral als een van de partners niet
zo polyamoreus is ingesteld als de ander. Ondertussen speculeert het Katholiek Nieuwsblad
wild over de kans dat president Bush zich na afloop van zijn presidentschap bekeert
tot het katholicisme, zoals Tony Blair na zijn premierschap deed.
